De vluchtigheid van het bestaan

Als je kijkt wat er in één jaar in een mensenleven gebeurt is dat ontzettend veel. Het ene jaar gebeuren er meer levens omvattende dingen dat het andere jaar, maar dan nóg gebeurt er van alles. Verhuizingen, baby’s, nieuwe banen, promoties, reizen noem het maar op. Maar ook mensen komen en gaan. Sommige ontmoetingen zijn vluchtig, andere zijn voor het leven. Ik had het daar gisteravond met twee vriendinnen over. Soms is het heel jammer dat dingen vluchtig zijn. Dat mensen voor heel even in je leven komen en dan ook zo snel als dat ze zijn gekomen, weer gaan. En soms doet dat pijn. Omdat je je verbind en mensen geneigd zijn een binding met elkaar aan te gaan. Iets wat ik heel mooi vind en waar ik soms zelf nog wel eens moeite mee kan hebben. Om me echt te verbinden. Mezelf afhankelijk te maken van iemand, kwetsbaar op te stellen in de weet dat deze verbinding ook weer tot een afscheid kan leiden. Een afscheid waarvan ik weet dat het nog maanden duurt waarin ik stapje voor stapje afstand neem. Omdat, als ik het zover laat komen, ik me voor de volledige honderd procent verbind.
Maar de vluchtigheid van het bestaan kan ook iets moois hebben. Je hebt een super leuke tijd met de mensen die op dat moment op dezelfde plek en tijd zijn. En het is heerlijk om je daar helemaal in onder te dompelen en in het moment te zijn. In het hier en nu en niet verder. Want wie weet waar je volgend jaar bent, wat je dan doet en wie je zal ontmoeten. Afgelopen zondag was een speciale dag. Ik stond aan het eind van de dag op een van de mooie bergen hier, keek uit over de stad en zag alle lichtjes van Kaapstad. En ik realiseerde me dat ik vorig jaar op deze dag nog niet wist dat ik vandaag hier zou staan. En dat mijn leven er weer zo anders uit zou zien. Met zoveel andere mensen erin. Ik vroeg me af hoe mijn leven er volgend jaar op deze dag uit zou zien. En droomde daar een beetje over, neerkijkend op deze wonderschone stad. En voelde met deze gedachte ook een kriebel van opwinding ontstaan.
Het leven is vluchtig, mensen komen en gaan. Ook hier in Kaapstad zal dat gebeuren. Maar ik heb besloten er hier intens en angstloos van te genieten in de weet dat verbindingen zullen loslaten en uiteindelijk ontbinden. Maar ik heb ook vertrouwen, ik hoef niet bang te zijn. Er zullen nieuwe verbindingen komen.

Eva