Mama

Lieve Mama,

Ik ben aan het wandelen in de bergen. De zon schijnt en langzaam loop ik de witte wolken in, die rondom de bergtoppen zweven. Om me heen zie ik rotsen en prachtige bloemen en planten in alle kleuren van de regenboog. Dit wonderschone uitzicht maakt me blij. Ik voel me gelukkig en vrij.
Vandaag 17 jaar geleden zat ik aan jou bed en voelde ik dat het tijd was. Dat dit de dag was. De dag dat je in alle rust en vrede naar een plek zou gaan waar geen pijn en verdriet meer zou zijn. Ik droomde over die plek, vlak voordat je ging. Toen ik wakker werd, beschreef ik je die plek en je zei dat je hoopte daarheen te mogen gaan. Een mooie lichte plek, met veel groen waar alles zonnig en gewichtloos is. Ik hoopte ook dat je daarheen zou gaan. En dat het er net zo mooi zou zijn als in mijn droom, heerlijk rustig en vrij.
Terwijl ik letterlijk met mijn hoofd in de wolken loop denk ik aan jou. En hoe erg ik je mis. Maar ik weet ook dat afstand maar betrekkelijk is. Lieve mama, vandaag ben ik op die plek aangekomen. De plek, waar ik hoop dat je rust gevonden hebt. En ik denk aan je. En heb vertrouwen dat je bij me bent. Ik ben blij dat ik die plek uit mijn droom ook heb gevonden en dat ik nu dit geluk ervaar. Want nu weet ik dat ik me geen zorgen hoef te maken. En dat het goed is. Dat je vrij bent. En dat ik je kan laten gaan.

Liefs,

Eva