Google Confused

Communiceren is best lastig in het leven, goed communiceren lijkt soms zelfs onmogelijk. Als dingen mislopen ligt het 9 van de 10 keer aan de communicatie tussen twee of meerdere partijen. Op de één of andere manier lijken mensen elkaar niet altijd helemaal juist te begrijpen. Of misschien luisteren ze wel niet goed naar elkaar. Of willen ze alleen maar horen wat willen horen.
Zou dat honderden jaren geleden ook zo zijn geweest? Toen er nog voornamelijk met handen en voeten werd gecommuniceerd. Of was toen alles nog heel helder en simpel. En was er ook maar een minimale communicatie nodig daardoor? Niet alleen op werkgebied is communicatie soms lastig, maar ook privé. Zo vind ik Whatsapp bijvoorbeeld echt een geweldig medium. Want je kan gemakkelijk en snel “gratis” met elkaar communiceren. Maar daar zitten dan ook best wel weer veel nadelen en onduidelijkheden aan vast. Zo had ik daar vorige week een gesprek over, en ja dit was live, face-to-face, gesprek met een goede vriendin van me. Ze is namelijk aan het daten met een leuke gast, maar loopt op Whatsapp , nog los van de echte live communicatie, meteen tegen allerlei onduidelijkheden aan: Zo vertelt ze me wat warrig: “En toen stuurde ik een smiley en toen zei hij: nou dat kan wel wat enthousiaster. Maar ik stuur altijd zo’n smiley 🙂 en dat is mijn enthousiaste smiley reactie”.
En dan denk ik vervolgens bij mezelf: Nou dat bedoel ik dus! Zelfs over een smiley op Whatsapp ontstaat tegenwoordig al miscommunicatie. Ik ben zelf dan ook wel echt meer van het bellen. Maarja tegenwoordig zijn er ook weer mensen die helemaal niet graag bellen en het liefst alles per whatsapp doen omdat ze een bel-fobie hebben. En dan denk ik: mensen waar is de gewone face-to-face-laten-we-koffie-drinken communicatie gebleven. Waarin het leven gemakkelijk en simpel was. En we elkaar aankeken als we een gesprek met elkaar hadden. Uiteraard is het heel fijn om snelle en gemakkelijke tools te hebben om te communiceren. En het is ook leuk om te zien wat mensen aan het doen zijn via hun story’s op insta, want zo voelt het toch een beetje alsof je erbij was. En blijf je toch een beetje op de hoogte in het hele FOMO gebeuren (fear of missing out|). Maar zit de fout hem niet juist in die technologie. En zouden we niet meer tijd voor elkaar vrij maken om elkaar te zien en “echt” met elkaar te communiceren als al die media er niet waren. En hoe zal dit er dan over een jaar of over vijf jaar uitzien? Bestaat ons hele leven dan uit een VR Experience met een live-verbinding enkel en alleen vanaf de bank in onze woonkamer. En wordt dat de nieuwe manier van “gemakkelijk” communiceren. Alles via een telefoon of i-pad. Gaan we dan niet meer op reis om de wereld te zien of beleven we alles dan alleen nog maar via een beeldschermpje in Google Maps? Bij die gedachte word ik heel erg Google Confused. Het is prachtig wat we met de technologie kunnen vandaag de dag, maar laten we niet vergeten dat we mensen zijn en dat we handen hebben om dingen te maken, een neus om dingen te ruiken. En een stel hersens om dingen te beleven. Laten we niet alleen maar via onze ogen en oren leven. En uiteindelijk alleen nog maar via onze ogen. Wie weet komt er dan een dag in de nabije toekomst dat we weer leren om echt met elkaar te communiceren…

Eva