Mom blog #8 Getting back into the groove

Het is weer die tijd. Dat ik alles letterlijk voel jeuken omdat ik weer de drang voel om te schrijven. Het weer in de flow komen, voelt alleen een beetje roestig op het moment. Ik heb heel hard gewerkt de afgelopen maand. Ik weet niet wat het is met november maar die maand zit altijd bommetje vol! Sinds Zayn zijn geboorte werk ik 4 dagen in de week. De ene week lukt dat en de andere week wat minder, omdat ik bijvoorbeeld een klus heb die meerdere dagen duurt. Maar 4 dagen is mijn streven. Heel november heb ik meer dan vier dagen in de week gewerkt en vond dit best pittig. Ik was super trots dat ik deze terror maand was doorgekomen zonder ziek te worden, want meestal krijg ik griep in november. Op een gegeven moment voelt Zahier zich niet zo lekker, maar hij heeft vaker ineens last van zijn keel, dus ik maak me niet echt zorgen. Een paar dagen later is Zayn ook wat uit zijn hum en twee dagen daarna word ook ik wakker met griep. Kak! Die laatste dag van november heeft de griep me toch te pakken. Aangezien we 4 december heel vroeg in de ochtend naar Kaapstad zullen vliegen, voel ik meteen dat ik pas op de plaats moet maken. Ik kan niet met deze griep een vliegtuig instappen..Ik doe ook meteen een test, geen Corrie in ieder geval. Ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat wat rust te pakken, aangezien die koffers voor Kaapstad zichzelf helaas niet in zullen pakken. En Zayn ook gewoon thuis is en geëntertaind wil worden. Want, man wat voel ik me beroerd. Ik ga elke avond vroeg en dan bedoel ik echt vroeg (20.30 uur) naar bed zodat ik in ieder geval flink wat uren slaap kan pakken. Ook omdat zoonlief elke ochtend Sharp om 06.00 uur ligt te kraaien in zijn bed. Zo worstel ik me door de laatste paar dagen heen voor we naar Kaapstad vliegen. Op zondag ochtend om 06.00 uur zitten we bepakt en bezakt met z’n drieën in een bomvolle auto op weg naar Schiphol. Zayn valt onderweg alweer in slaap en aangezien het zondag ochtend is kunnen we lekker snel door tuffen naar de parking. Ook op Schiphol gaat alles lekker snel en geolied. Ik had van tevoren al gekeken en het zou een “normale” dag worden qua drukte, dus dat is in ieder geval heel fijn. Zayn vind het helemaal leuk om te gaan vliegen. Zo leuk dat hij amper slaapt in het vliegtuig. De hele vlucht (11,5 uur) zijn we druk in de weer met meneertje wiebelkont en ik krijg helaas onderweg dus geen rust. We bikkelen nog maar even door. En dan om 23.00 uur landen we op het vliegveld van Kaapstad en heeft Zayn welgeteld een half uur geslapen de hele dag en is het al 5 uur na bedtijd voor hem. Als we uit het vliegtuig komen slaat de vermoeidheid echt toe en begint hij ongecontroleerd te huilen. We leggen hem thuis meteen in bed, maar hij wil niet meer slapen. Zo sukkelen we half slapend, half wakker met 2 extra flesjes melk, door de nacht heen. De volgende ochtend voel ik me gebroken. Maar hé het is 24 graden en de zon schijnt, ik adem diep in en uit en snuif de frisse lucht van Kaapstad in.

Eva