Verdomde kwetsbaar

In het theater/muziek/entertainment/modellen vak ben je super kwetsbaar. Iemand anders kan je maken of breken. De mening van een ander telt altijd zwaar. En de mening van die ander is heel subjectief en kan dan ook rechtlijnig tegenover jouw eigen mening staan. Maar de klant is koning. De klant bepaald. De klant betaalt. Ze zeggen dat acteurs/muzikanten altijd best wel ego’s zijn. Dat zijn we ook. Zonder ego geen performer, geen entertainer. Maar ondanks dat we ego’s zijn en ego’s hebben, moeten we ons altijd ten dienste van het product opstellen. En zijn we dus eigenlijk heel dienstbaar. Er zijn uiteraard uitzonderingen. Een Beyonce heeft de status bereikt dat ze gewoon kan doen waar ze zin in heeft en dat mensen toch wel een kaartje kopen voor haar concert of film. Maar helaas zijn we niet allemaal een Beyonce en hebben we niet die luxe positie om precies te doen waar we zelf zin in hebben. In ieder geval niet als we willen dat er mensen naar ons kijken en we er een zakcentje mee willen verdienen..
Maar ook een Beyonce is uiteindelijk dienstbaar. Zij moet het publiek geven, wat het publiek wil zien. Anders verkoopt ze geen kaartjes.
Naast het podium moeten wij onze ego’s dus aan de kant zetten en ons verplaatsen in de ander. Ons voegen naar de ander. We zijn namelijk allemaal afhankelijk van die ene auditie of boeking. En we moeten er kei hard voor knokken om hem binnen te slepen. We zijn constant afhankelijk van opdrachtgevers. En moeten onszelf keer op keer weer bewijzen en denken: vind mij leuk, kies mij! Je bent zo goed als je laatste succes. En daarna begin je weer op nul. En begint de klim van onderaan de ladder weer opnieuw.
En dat nog los van het feit dat je ook nog hebt te dealen met een sloot aan concurrentie. Zeker wij vrouwen hebben een uitdaging daarin. Voor jou geen 10, maar 100 anderen. Zie dan maar eens dicht bij jezelf te blijven, in jezelf te geloven en in je kracht te blijven staan.
Uiteraard kan het allemaal heel goed uitpakken. Als je genoeg kwaliteiten hebt en erin gelooft. Maar elke acteur of muzikant zal vaker een nee te horen krijgen in zijn leven dan een ja. Dus ja, we zijn ego’s, maar we zijn ook verdomde kwetsbaar. En ja daar kiezen we zelf voor. Maar dat doen we omdat elke vezel in ons lichaam schreeuwt dat hij wil performen. En gezien wil worden, gezien móétworden. We kunnen niet anders dan dat. En als het moment daar is dat alles samen komt en je in je kracht iets heel moois staat te doen en mensen daarmee kan raken, dan is het het allemaal waard. Elke afwijzing, elke mening, elke poging. Er hoeft maar één ja tussen alle nee’s te zitten. Één Ja…

Eva