We dó judge a book by it’s cover

Als we het over vooroordelen hebben, zeggen we vaak “Never Judge a Book by it’s Cover”. Een bekende uitspraak in onze samenleving, die eigenlijk zegt: kijk verder dan je neus lang is en oordeel niet te snel door alleen maar naar de buitenkant te kijken. Op het eerste gezicht is dat natuurlijk lastig om te doen. Want je hebt immers alleen die buitenkant die je op dat moment ziet en “kent” van iemand. Het kost tijd om verder te kijken dan alleen het plaatje. Maar wij zijn als mensen nou eenmaal visueel ingesteld en kijken graag naar plaatjes. Dat merk ik bijvoorbeeld ook met het posten van mijn blogs. Als ik een mooie foto plaats op Instagram of Facebook, dan krijgt dat plaatje doorgaans meer likes, dan een blog die ik plaats, waar mensen de tijd voor moeten nemen om hem helemaal te lezen. Wat ik uiteraard begrijp. Je hebt niet altijd tijd om iets helemaal te lezen en we leven nou eenmaal in een snelle samenleving, waar we ook op zoek zijn naar snelle prikkels en snelle adrenaline shots. Zeker omdat het kijken op onze telefoon constant ff tussendoor gebeurt. We zoeken ff afleiding van alle dagelijkse bezigheden die we tegelijkertijd ook nog aan het doen zijn. We denken vaak ook dat we heel goed kunnen multitasken, maar geloof mij dat kunnen we niet!
Het zit dus ook in onze aard om naar een plaatje te kijken en daar een oordeel over te vormen. Je ziet iets, voelt daar wat bij en vindt daar vaak ook meteen iets van. Het is soms ook gemakkelijk en lekker om over iets te oordelen, want je kent het verhaal erachter niet. Dat verhaal vorm je zelf, razendsnel.
Zo oordeel ik zelf ongewild ook over dingen. Één van mijn goede voornemens is om dat minder te doen. Maar dat is zo gemakkelijk nog niet. Een oordeel heeft zich al gevormd voordat je echt bewust over iets nadenkt. Dat gaat dus automatisch en razendsnel. Ik ben nu in de fase dat ik dat in ieder geval probeer te registreren en elke keer op te merken als het weer gebeurt. Ik merk namelijk ook dat het super gemakkelijk is om te oordelen, maar eigenlijk is het helemaal niet leuk om steeds oordelende en negatieve gedachten over iets of iemand te hebben. Ik betrap mezelf er dus constant op dat ik dat dus automatisch wel doe. Waarom ga ik niet gewoon altijd van het beste uit? Zelfs als ik dat graag zou willen.
Ook merk ik het andersom. Als ik ergens kom, bijvoorbeeld voor werk, zie ik ook dat mensen een oordeel over mij hebben. Ze denken vaak bijvoorbeeld dat ik bij de crew of bij het bedrijf hoor waar de commercial voor wordt geschoten en niet dat ik de actrice ben. Als ze eenmaal weten dat dat wel zo is, merk ik vaak een verandering in gedrag. En believe me, ik doe het dus zelf ook, maar we zijn echt hard voor elkaar en tegen elkaar. Zonder dat we het zelf door hebben.
Ik ben heel benieuwd of ik over een tijd kan merken dat ik minder oordeel. Dat ik bewuster kijk naar mensen en probeer geen oordeel te vellen voordat ik meer van de binnenkant heb gezien.

Eva