Geduld is een schone zaak

Ik ben inmiddels anderhalve week in Kaapstad en heb echt al de meest fantastische dingen gedaan. Ik ben gaan hiken op de Table Mountain naar Skeleton George. Een stijle klim, waar halverwege de berg een vulkaanmeer ligt met rood water erin. Ik ben naar Boulders Beach geweest, waar je tussen de pinguïns kunt zwemmen. Ik heb een wijnproeverij gedaan in Stellenbosch bij een prachtig onderhouden landschap waar de wijn gebrouwen wordt. Afgelopen weekend ben ik naar het Lighthouse Festival geweest, één van de vele festivals die je hier in de zomer kunt bezoeken. Dus er is genoeg te doen! Ook heb ik al heel veel leuke nationale en internationale mensen ontmoet. En heb ik stiekem al een rijk sociaal leven opgebouwd in de korte tijd dat ik hier ben.
Daarnaast ben ik heel erg aan het uitzoeken hoe het hier in de modellenbusiness allemaal precies werkt. Ik zit dus bij een modellenbureau. Je mag hier maar via één bureau werken. Wat aan de ene kant heel overzichtelijk, maar aan de andere kant ook wel jammer is, omdat je afhankelijk bent van de castings waar ze je naartoe sturen. Directe boekingen gebeuren wel, maar niet super veel, heb ik begrepen. Dus eigenlijk ben je voornamelijk afhankelijk van je castings. Afgelopen week heb ik vier castings gedaan. Morgen heb ik er weer twee. Als je hier niet wordt geboekt voor een opdracht, dan hoor je na de casting niks meer. Dus dan is het afwachten geblazen en dan kun je er, gok ik, na één á anderhalve week wel van uitgaan dat je niet bent geboekt voor de klus als je niks meer hebt gehoord. Allemaal dingen die ik moet uitzoeken, ondervinden en waar ik achter moet komen. Tussendoor ben ik wat test shoots aan het inplannen met fotografen hier om portfolio uit te breiden. En probeer ik in een goede flow te komen. Al moet ik ook erg wennen aan de business hier. In Nederland ben ik een bezige bij en geneer ik 75% van mijn werk zelf. Hier zit ik letterlijk te wachten op berichtjes en mailtjes van mijn bureau om te kijken of er castings binnenkomen. Wat castings betreft is het ook een hele nieuwe ervaring. Iedereen hier lijkt castings te doen. Gewoon random mensen met een baan in een hele andere tak van sport die dan denken, “ik doe eens gek” en dan ineens naast je zitten op een casting in hun yoga outfit, terwijl de beschrijving toch echt aangaf dat je chique gekleed moest komen. En dan zit ik daar dan dus braaf naast met mijn jurkje, pumps en rode lippen stiftje.
Ondertussen probeer ik voor mijn gevoel het “niets doen” te omarmen en ook daar een ritme in te vinden. En probeer ik alle leuke opdrachten naar mezelf toe te visualiseren en rustig te blijven. Wij leven in Nederland in een hele snelle maatschappij en alles moet liever gister dan vandaag. Ook dat lijkt hier anders. Dus ik probeer mijn ongeduld uit te schakelen en te denken: Just go with the flow. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Geduld is en blijft een schone zaak.

Eva