Dankbaarheid

Mijn laatste twee weken in Kaapstad zijn aangebroken. Ik heb mijn frustratie en onvermogen weten om te zetten in kracht en positiviteit. Het gaat uiteindelijk om de reis, niet de bestemming. Ik wil even stil staan bij het feit dat ik hartverwarmende reacties krijg op mijn blog en dat dat me diep raakt. Ik ben begonnen met het schrijven van deze blog, eigenlijk puur voor mezelf. Iemand die me zeer dierbaar is heeft me afgelopen jaar heel erg aangespoord om weer te gaan schrijven. Ik stribbelde eerst wat tegen en zei dat dat wel weer kwam. En toen onze wegen zich helaas scheidden van elkaar, bleef dat stemmetje maar rondzingen in mijn hoofd. Daarom besloot ik te beginnen met het schrijven van een wekelijkse blog. En hier zijn we nu: 25 blogs verder. En ik geniet van het schrijven van elke blog, steeds weer opnieuw. Gewoon puur voor mezelf. Het gaat niet om likes of aandacht. Maar om het opschrijven van mijn gedachten en emoties. Dit delen met de buitenwereld is soms best eng. Maar ik merk dat ook dát steeds gemakkelijker gaat. Een lange periode in mijn leven, na het verlies van mijn moeder, heb ik een masker gedragen. Niet omdat ik dat wilde, maar om te overleven. Ik voelde me vaak eenzaam en niet begrepen. Wat op dat moment heel logisch was, omdat mijn leeftijdsgenootjes heel onbezonnen door het leven gingen en er een zwarte wolk boven het mijne hing. Hetgeen wat me daaruit haalde was mijn passie: muziek. Zingen en acteren. Toen ik aan mijn opleiding begon leek het alsof ik opnieuw werd geboren. Alsof ik mezelf weer was. Alsof ik mezelf terug vond en ik eindelijk van onder die steen vandaan kwam. Ik kon me eindelijk uiten. Ik was weer vrij, kon weer ademen. Ik schrijf al heel lang, al sinds mijn moeder er niet meer is. Alleen heb ik nooit met anderen gedeeld wat ik opschreef. Nu ik dit alles opschrijf en deel met de wereld voelt het alsof ik mezelf bevrijd. Alsof ik eindelijk dat verdrietige meisje achter me kan laten en afscheid van haar neem.
Bedankt voor al jullie lieve en hartverwarmende woorden. Soms voelt het heel eng en kwetsbaar om alles zo out in the open te delen, maar ik krijg er nog iets mooiers voor terug…vrijheid.

Eva