Ik doe eigenlijk maar wat

Heel vaak als ik op mijn bank zit weg te dromen denk ik: Ik doe eigenlijk maar wat. In het algemeen, in het leven. Ik hoor vaak van mensen dat ik overkom als iemand die zijn zaakjes goed op orde heeft. Iemand die heel bewust alles doet en een plan voor ogen heeft. Ik denk zeker wel dat ik mijn zaakjes goed op orde heb. In dat opzicht lijk ik erg op mijn moeder. En ik werk daar ook wel hard voor hoor. Ik onderneem veel. Maar de helft van de tijd weet ik eigenlijk niet eens precies wat ik doe. En dan vraag ik me ook af of ik me daar schuldig over zou moeten voelen? Dat doe ik namelijk niet.
Veel van mijn collega’s, zeker in het modellen bestaan, denken best veel na over wat ze moeten doen als ze op een gegeven moment een bepaalde leeftijd bereiken en niet meer het werk kunnen doen wat ze nu doen. Ik merk dat ik daar dus helemaal niet over nadenk. Dat ik eigenlijk nergens over nadenk. Nu ben ik ook wel iemand die heel erg leeft in het moment en zich misschien ook niet zo druk maakt over de toekomst. Ik heb er namelijk op de een of andere manier ook wel het volste vertrouwen in dat de dingen zichzelf wel zullen uitwijzen. Ik denk dat dat ook komt omdat ik het geluk heb dat ik heel veel verschillende dingen leuk vind om te doen. En dat ik goed ben in veel verschillende dingen. Ik denk dat daar dan ook ook wel mijn kracht ligt, in de veelzijdigheid en ruime interesse. Als ik nadenk over de toekomst word ik eigenlijk alleen maar heel enthousiast merk ik. Bijna nieuwsgierig naar wat de toekomst gaat brengen. Ga ik ooit nog in een musical spelen? Komt die solo muziektheatervoorstelling in grote zalen er? Ga ik uiteindelijk van op het toneel en voor de camera naar erachter en ga ik uiteindelijk alleen maar regisseren. Zal ik uiteindelijk meer gaan schrijven? Krijg ik mijn eigen blog op een website of in een tijdschrift? Allemaal wensen en dromen waar ik nieuwsgierig naar ben en waar ik blij van word.
Deze week was ik twee dagen aan het werk op een technische beurs waarbij ik het publiek informatie gaf over de nieuwste innovaties binnen de bouw sector. Ik kreeg op deze beurs maar liefst 3 banen aangeboden. 3 banen binnen de technische branche. Het leek me eerst heel saai, maar ergens intrigeerde het me ook. Blijkbaar hoef je niet altijd een papiertje op zak te hebben om ergens binnen te komen. En als je bepaalde kwaliteiten hebt en deze worden gezien en erkent en je kan jezelf in een bepaalde rol neerzetten, dan kun je dus zomaar ineens een fulltime baan hebben met een vast contract, binnen een totaal andere sector. Ook die gedachte vind ik wel opwindend en interessant. Blijkbaar lopen dingen gewoon zoals ze lopen en komen mogelijkheden niet zomaar op je pad. Dus ik blijf gewoon doordromen op mijn bank over wat ik later worden wil, doe eigenlijk gewoon maar wat, probeer me daar niet schuldig over te voelen en sta open voor wat komen gaat. Misschien is het wel echt zo simpel…

Eva