
Rennen of Stilstaan
11 januari 2019
M’n hart maakte een sprongetje
11 januari 2019Soms je loop je ineens tegen een muur aan en gaat het lichtje uit. Dat overkwam me afgelopen zaterdag helaas. Ik werd wakker met een pijnlijke, dikke, droge keel. Ik moest die dag werken en kon niet goed inschatten hoe ik me verder voelde en vond ook niet dat ik me zo kortdag nog ziek kon melden. Zo goed en kwaad als het kon hees ik mezelf in mijn kleren, naar mijn werk en voelde daar aangekomen, dat mijn energie ver te zoeken was. Uiteindelijk worstelde ik mezelf de dag door en was blij dat ik in de avond thuis was en niks meer hoefde te doen. Maar toen de dag erna, was ik mijn stem kwijt, foetsie. Daar begon het volgende probleem. Ik moest twee dagen later weer shows gaan zingen, maar had letterlijk geen stem. Ik belde meteen mijn opdrachtgever om aan te geven dat ik ziek was en om te kijken of we dit probleem konden tekkelen met vervanging, zodat ik tijd zou hebben om goed uit te zieken. Maar met drukke agenda’s en vervanging is het in deze laatste maanden van het jaar een lastige zaak. Zo ging ik toch twee dagen later proberen om die dag gedeeltelijk de shows te doen. En daar stond ik trillend op mijn benen met koorts als een vaatdoek te zingen, hopend bij elke noot dat hij er überhaupt uit zou komen. Om daarna weer terug bij af te zijn en me voor de dag erna alsnog ziek te melden.
In mijn hoofd kan ik de wereld aan. Of eigenlijk moet ik zeggen: Ik mijn hoofd denk ik dat ik de wereld aankan, maar als m’n lichaam niet meer mee doet in dat geheel, wordt het natuurlijk lastig. Iedereen zal er ongetwijfeld tegenaan lopen: griep, ziekte. Maar als Zzper voel je je verantwoordelijk en wil je graag professioneel overkomen. Als Zzper heb je het gevoel dat je niet ziek kan zijn. Want dan moet je je opdrachtgever teleurstellen en dat is het moeilijkste wat er is. Want in mijn vakgebied is er meer aanbod dan vraag en heel veel concurrentie, wat je vaak het gevoel geeft van: voor jou tien anderen.
En dan is het zaak om bij jezelf te blijven en tegen jezelf te zeggen wat je waard bent. Het is juist verantwoordelijk en professioneel om pas om de plaats te nemen als je lichaam even niet meer wil en naar jezelf te luisteren. Al voelt dat in eerste instantie als falen. Maar je hebt maar één lichaam en één geest en daar moet je lief voor zijn en zorg voor dragen. Zodat je snel weer op de been bent en niet nog meer mensen teleur hoeft te stellen. Maar vooral zodat je jezelf niet teleur hoeft te stellen.
Eva