Routes

Ga ik het wel doen, ga ik het niet doen…Ga ik het wel doen, ga ik het niet doen. Eeuwige twijfels. Herkenbaar toch? Soms heb ik heb gevoel totaal de weg kwijt te zijn. Alsof ik een route op mijn tom tom aan het volgen ben en ineens blijkt die route helemaal niet te bestaan. En dan heb ik dus blijkbaar, ergens onderweg, de verkeerde afslag genomen. Dan is alles wat eerst zo helder leek, ineens één grote zooi van losse draadjes met allemaal losse eindjes, die niet bij elkaar horen. Net als dat ik de was doe en ik een oneven aantal sokken uit de wasmachine haal, de wasmachine nog 3x inspecteer en dan vol ongeloof denk: Maar hoe dan?! Nou dat dus, maar dan in m’n hoofd.
Hoe kan ik een doel voor ogen hebben, de route volgen en dan daarna het doel volledig uit het oog verloren hebben. Wat was het doel eigenlijk? Wat ging ik nou precies wel of niet doen?
Ik neem ook vaak (helaas) mensen mee op zo’n route, wat ook echt super verwarrend voor die mensen is. Ik begin dan aan een verhaal, en ik ben vaak erg lang en uitgebreid van stof (daar gaat het dus al fout), en dan ben ik maar aan het praten en aan het praten. Inmiddels heb ik dan al drie keer een zijpad genomen, daar heb ik dan ook iedereen in meegesleurd en dan wil ik op een gegeven moment naar een punt, of doel toewerken en dan heb ik geen flauw idee meer waarom ik überhaupt in eerste instantie aan dit verhaal ben begonnen. Dan hoor ik mezelf zeggen: Uhm, wacht even hoor, waarom was ik dit verhaal ook alweer aan het vertellen?

Soms gebeurt het gelukkig ook zónder dat ik andere mensen meesleur op zo’n route.

Dan ben ik de hele middag thuis en dan heb ik me voorgenomen van alles te gaan doen. Maar dan denk ik eerst even een momentje van rust te nemen op de bank. Gewoon even voor mezelf. En dan zit ik ineens de een hele middag voor me uit te staren en dan ben ik ineens 3 uur verder. 3 uur!!! En waar ik dan over na heb gedacht? Geen idee! Ik denk gewoon in rondjes, keer op keer. Als je mij in een vissenkom zou zetten, vermaak ik me denk ik prima. ‘Hee een plantje’ zwem, zwem, zwem. ‘Hee een plantje’ zwem, zwem, zwem. ‘Hee wéér een plantje :D’ zwem, zwem, zwem. Wel lekker makkelijk hoor. Je kan me blij maken met niks. Een kind kan de was doen. En uiteindelijk lucht het ook wel lekker op hoor, zo’n verhaal, met heel veel zijwegen, zonder doel, wat nergens heen gaat…

Eva