Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

Hoe vaak per dag kijk jij in de spiegel? En wat zie je als je kijkt? Kijk je überhaupt echt naar jezelf? En ben je blij met wat je ziet? Allemaal best wel confronterende vragen. Vragen die ik mezelf ook stel. Vragen die ik probeer te beantwoorden met iedere dag het beste uit mezelf te halen maar ook door lief te zijn voor mezelf. Maar de vraag die eigenlijk het belangrijkst is in dit geheel: Geef je jezelf ook een eerlijk antwoord? Ben je eerlijk naar jezelf. Ben je eerlijk naar anderen. Echt eerlijk.
Gister lag ik op het strand in Den Haag. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Zoveel verschillende type mensen, jong, oud, dik, dun, noem het maar op. Allemaal verschillend gekleed. De één heel modieus, de ander wat alternatiever, weer een ander wat netter. Allemaal mensen met verschillende achtergronden en etniciteiten, allemaal op hetzelfde moment, op dezelfde plek. Wat zouden deze mensen denken als ze in de spiegel kijken? En wat zou er achter hen schuilgaan. Met die gedachtes bleef ik mezelf uren bezighouden.
In hoeverre zijn mensen namelijk echt eerlijk naar zichzelf. Houden heel veel mensen zichzelf niet gewoon voor de gek? En praten ze zichzelf bepaald gedrag of bepaalde gewoontes aan. In hoeverre zijn mensen bereid om te veranderen? En in hoeverre kunnen, durven of willen ze dat ook? Verandering betekent vaak ook angst voor het onbekende. Wie niet echt wil veranderen zal ook geen stappen ondernemen om dat echt te doen. Al denk ik dat er veel mensen zijn die stiekem wel graag zouden willen veranderen. Maar ze weten niet hoe, ze zitten letterlijk vast. Vast in hun leven, in hun lijf. Misschien willen ze wel een ander soort baan, of net even die extra kilo’s kwijt raken. Of dromen ze stiekem van een carrière switch. Maar al die veranderingen brengen ook onzekerheden met zich mee. Want iets willen maar er ook in slagen is natuurlijk een ander verhaal. Ik denk dat de angst tot falen veel mensen vandaag de dag verlamt. Wat uiteindelijk zorgt voor stilstand en geen vooruitgang. Misschien voelen we ons ook wel heel comfortabel in onze saaie, maar steady baan, of onder dat extra laagje waardoor we onszelf wat minder zichtbaar maken en alles wat meer kunnen verhullen. Maar is comfortabel uiteindelijk het meest bevredigend? En leidt het tot groei? Kun je dan met trots in de spiegel kijken naar de beste versie van jezelf? Of kijk je in de spiegel en bagatelliseer je alles en hou je jezelf dus eigenlijk voor de gek. En doe je alsof je gelukkig bent. Je zit vast in een comfortabel patroon, wat uiteindelijk niet zo comfortabel meer is. Als je dan diep van binnen bedenkt waar je van droomt en wat je echt gelukkig maakt, probeer dan steeds iets kleins te veranderen. Elke dag een klein stapje te zetten. Elke verandering kan al iets teweeg brengen en je in een flow brengen. Je een positief gevoel geven. En dan zul je ook vanzelf meer verandering aantrekken. Positiviteit wordt namelijk beloond met positiviteit. Een win win situatie dus. Kijk nu nog eens in de spiegel en wees eerlijk tegen jezelf. Alleen op die manier kun je echt iets wezenlijks veranderen. Het is je gegund!

Eva