Working in Cape Town 2.0

Vandaag vertrek ik naar Kaapstad om daar weer tweeënhalve maand modellenwerk te gaan doen. Dit keer heb ik een nieuw bureau, dus hopelijk gaat het me qua werk wat meer bieden. Ik heb heel veel zin om de kou en regen van Nederland te ontvluchten en naar de zomer te gaan. Maar ik heb ook gemixte gevoelens over mijn vertrek uit Nederland. Ik heb hier namelijk alles lekker op de rit. Dingen lopen goed en ik voel me gezegend met alle kansen die ik krijg. Als ik terug denk aan begin vorig jaar toen ik in Kaapstad zat voor werk, zit er meteen weer een knoop in mijn maag. Het gevoel dat je heel veel effort in iets steekt en er niks voor terug komt is zo’n waardeloos gevoel. Ik heb vorig jaar twaalf test shoots gedaan wat heeft geresulteerd in nul boekingen. Geen idee waarom. Ik heb dit keer inmiddels al tien opdrachten in Nederland in januari en begin februari af moeten zeggen omdat ik weg ga. En ergens voelt dit heel dubbel. Waarom zou ik mijn werk in Nederland weer voor tweeënhalve maand onderbreken voor een heel onzekere uitkomst hier. En tuurlijk ga ik ook om bij mijn vriend te zijn. En ben ik ook gezegend om het feit dat ik het me kan veroorloven om tweeënhalve maand hier te zijn, ik realiseer me dat al te goed. Maar het gevoel van mislukking en nergens je ei in kwijt kunnen is ook een lastig gevoel.
Ik heb dit keer gelukkig in ieder geval al een portfolio opgebouwd met foto’s. Ze doen daar niet aan show reels, helaas. Dus hopelijk gaat dat het me dit keer iets gemakkelijker maken. Daarnaast heb ik nu ook een bureau wat me echt graag wil hebben en hopelijk ook iets meer effort in me zal steken. Want de vorige keer voelde ik me niet gezien en niet gehoord. En wat je niet kan laten zien, kan je in de ogen van een ander ook niet. Dat is nou eenmaal hoe de wereld in elkaar steekt. En dan trek je aan een dood paard.
Het kan ook zomaar het geval zijn dat mijn “type” hier gewoon niet aanslaat. In Nederland moet ik het hebben van mijn Hollandse looks en toegankelijkheid, wie weet heb ik daar hier gewoon niks aan. En zoeken ze uiteindelijk toch meer de hele mooie, “echte” modellen.
Daarom heb ik dit keer ook besloten om me meer te richten op theater. Ik heb een paar lijntjes lopen met mensen die daar binnen de theater scene werken en ik ga een afspraak met hen maken en kijken of ik wellicht wat audities zou kunnen doen of kan gaan regisseren/lesgeven. Daarnaast ga ik ook contact opnemen met een gitarist om te kijken of ik wellicht wat optredens kan regelen. Ook biedt deze tweeënhalve maand mij de kans om te kijken of het mogelijk is om hier iets op te bouwen. En ik weet, zo iets kost tijd. Maar als er ingangen zijn, dan weet ik in ieder geval dat het de moeite waard is om erin te gaan investeren. Wat mis ik nu in Nederland: leuke opdrachten en inkomsten. Wat krijg ik ervoor terug: Avontuur en levenservaring en hopelijk uiteindelijk ook werk.
Maandag heb ik mijn eerste request casting. Dat betekent dat het een casting op aanvraag is, dit seizoen begint in ieder geval al beter dan het vorige! To be continued…

Eva