Ik ben van elastiek!

Ik ben dit jaar alweer tien jaar aan het werk als freelancer/ZZPer en ik ben zo blij dat ik me toen op die blauwe maandag morgen om 09.00 uur in september heb ingeschreven. Ik startte toen met de theater tour “The songs from the movie Sister Act”, en ze wilden graag dat ik hen daarvoor zou gaan factureren. Ik was op dat moment een jaar aan het werk en wilde me al langer inschrijven, dus dit was de uitgewezen kans om het dan ook maar meteen te doen! Ik woonde om de hoek bij de Kamer van Koophandel, zette mijn handtekening en het was zo gepiept! Niet doorhebbende dat het best een ding is om een eigen bedrijf te starten.
Ik heb er al eens eerder over geschreven maar ik heb in die afgelopen tien jaar zoveel mooie projecten mogen doen, zoveel leuke mensen ontmoet en ik ben inmiddels zoveel ervaringen rijker. En voor mijn gevoel kom ik eigenlijk pas net kijken en gaan er nog zoveel kansen komen om door te groeien en me verder te ontwikkelen. En ben ik een heel mooi pad aan het bewandelen. Het leuke daaraan vind ik, dat ik niet weet waar dit pad me uiteindelijk naartoe zal leiden. Ik vind (nog) te veel dingen leuk om nu al een bepaalde weg in te slaan, dus voor nu blijf ik gewoon van alles door elkaar doen. Het allerleukste van mijn werk is denk ik, dat ik vaak gister nog niet wist waar ik morgen sta. Dat vereist wel enige flexibiliteit en soms moet er snel geschakeld worden, maar dat houd het ook spannend en uitdagend. Ik besef me ook heel goed dat dit nu, zo zonder kinderen en vriendlief die helaas ver weg zit, ook gemakkelijk kan. En dat de keerzijde ervan is dat het ook vele onzekerheden met zich mee brengt en het geen garantie op een stabiel inkomen geeft. De ene week ben je overboekt en de andere week zit je thuis.
Zo had ik vorige week uitvoeringen van mijn groep 8 musical, wat weer een feestje was! En toen ik daar nog middenin zat, werd ik alweer door een andere collega gevraagd om deze week ook nog een eindlied in te studeren voor een andere groep 8 musical. De avond van mijn uitvoeringen, kreeg ik een appje of ik vrijdag spellessen kon overnemen voor een zieke collega. En die vrijdag werd ik benaderd of ik maandag ochtend tegenspel wilde geven bij castings voor een nieuw TV programma. De dag erna, op zaterdag, werd ik gebeld of ik zondag scènes wilde komen spelen voor een e-learning video omdat daar ook een zieke was. En maandag ochtend werd ik gevraagd om te komen casten voor een grote commercial op dinsdag.
En nu zit ik mijn blog te schrijven in een hotel in Amersfoort, waar ik zometeen een meeting heb over een nieuwe educatieve voorstelling die we hopelijk vanaf september, met een vertraging van een half jaar, dat wel, gaan spelen op basisscholen door heel Nederland.
En zo is mijn hele week ineens weer gevuld. En ren en vlieg ik weer door het hele land om allemaal leuke en verschillende opdrachten te doen.
En wat ben ik dankbaar! Ik was altijd al dankbaar, ook voor het hele corona gebeuren. Maar het feit dat ik dit weer mag doen, maakt me zielsgelukkig! En dan ben ik zo blij met al die mensen die ik in de afgelopen tien jaar heb ontmoet, voor alles wat ze me hebben geleerd, voor al die fijne samenwerkingen en het vertrouwen wat ze me hebben gegeven. Lieverds jullie weten tegen wie ik het heb! Op naar nog veel meer moois samen!

Eva