Even genieten in het moment

Afgelopen week was een rollercoaster aan pogingen, emoties en vooral veel trekken aan een dood paard en tegen een muur aanlopen. Ik heb alles geprobeerd wat er binnen mijn mogelijkheden ligt om het visumprobleem aan te vechten. Van privé berichten naar Ferdinand Grapperhaus tot het aanschrijven van het AD, Hart van Nederland en contact met iemand van RTL nieuws, maar helaas wil geen van deze partijen mijn verhaal publiceren. Wel heb ik morgen een interview met de Flair die elke week een lange-afstands-liefdes-verhaal plaatsen in hun tijdschrift. Niet heel politiek geëngageerd, maar elke vorm van publiciteit is er één. Ik merk dat vijf maanden van onzekerheid deze week zijn tol begon te eisen. Ik sliep slecht, liep leeg en voelde me emotioneel een vaatdoek. Ik stortte in en raapte mezelf weer bijeen. Niet alleen op privé gebied is het onzeker, ook qua werk. Maar dat zullen alle ZZPers (in mijn vakgebied) kunnen beamen. En al die onzekerheden zijn gewoon heel spannend en kosten heel veel energie. Ook lijkt het corona tijdperk nog niet ten einde en zullen we hier in Rotterdam vanaf woensdag op drukke plekken mondkapjes moeten gaan dragen. Maar weetje, als het helpt en ik daarmee aan het werk blijf, waarom ook niet. Ik merk wel dat dat zwaarmoedige gevoel zijn tol aan het eisen is en dat elke vorm van lichtheid die het bestaan soms ook kan hebben, erg welkom is. Alles leek altijd maar zo vanzelf sprekend te zijn. Op reis gaan en de wereld zien, leuk werk doen en keuzes maken vanuit een gevoel van totale vrijheid.
Dat is met alles zo, totdat het ineens niet meer zo is. Soms is het daarom ook zo fijn om even in het moment te zijn en te genieten van wat er wél is en wat er nog wel kan. Zo hebben we de afgelopen dagen heerlijk weer gehad en heb ik lekker aan de Kralingse plas gezeten en lekker gegeten, leuke spelletjes gedaan en enorm gelachen en dan kan ik daar intens van genieten. Corona vertelt ons uiteindelijk gewoon dat we terug moeten naar de basis, naar eenvoud. Het leert ons dat we met heel weinig eigenlijk heel veel hebben. We hebben genoeg rijkdom die we lang niet (genoeg) hebben gewaardeerd. De natuur, de dieren, de zon, het lekkere weer. Dat is iets wat ons gratis wordt gegeven en we namen het voor lief. We namen alles voor lief.
Zolang er nog zoveel niet kan, zoals reizen naar mijn lief, of in een (vol) theater staan, probeer ik extra te genieten van wat er wel is en wel kan. Zodat ons wederzien en een applaus van een volle zaal straks niet alleen de slagroom, maar ook de extra zoete kers op de taart zullen zijn.

Eva