The big what if…

Iedereen zal wel zo’n moment in zijn leven hebben gehad. Een ijkpunt, een turning point waarop iets heel belangrijks gebeurde. Waar je later aan terug dacht met de vraag, wat als…
Wat als ik niet op dat tijdstip op die plek was geweest. Dan was ik die persoon nooit tegengekomen, dan had ik die baan nooit gehad, dan had ik mijn diploma niet gehaald.. Dan was ik nu misschien met iemand anders, had ik een andere baan en woonde ik op een andere plek.
Of wat als ik beter had nagedacht, alles beter had gecheckt, dan had ik dat ongeluk nooit gehad. Het “What if” denken maakt je natuurlijk uiteindelijk helemaal gek. Want wat was er in je parallelle leven dan anders gegaan. Wat als je al die levens naast elkaar zou kunnen zetten en zou kunnen zien. En dan de beste optie zou kunnen kiezen. Hoe vet zou dat zijn. Maar uiteindelijk moeten we het doen met onze eigen verbeelding en weten we niet beter, dan dat het is gegaan zoals het is gegaan.
Toen ik naar Kaapstad ging, zeiden meerdere vrienden tegen me dat ik daar vast iemand zou ontmoeten. Ik ging erheen voor werk en de liefde was eigenlijk het laatste wat ik dacht daar te vinden. Ik voelde wel dat er een nieuw hoofdstuk begon, waar ik heel bewust voor had gekozen. Elke stap om naar Kaapstad te gaan was een zeer bewuste. En ik stond ook open voor alle kansen die er op mijn pad zouden komen. En toen was hij daar ineens, mijn grote liefde! Totaal verrast door deze onverwachte wending die mijn leven op dat moment nam.
En daar was hij weer, diezelfde vraag: wat als ik niet naar Kaapstad was gegaan, wat als ik die avond niet in dat restaurant had gegeten, wat als Myrthe en ik niet hadden besloten om eerder naar huis te gaan. Zou ik Zahier dan nooit tegen zijn gekomen? Twee dagen later gingen we beiden naar hetzelfde festival. Daar kwamen we per toeval achter. Hadden we die dag een tweede kans gekregen, als we elkaar niet twee dagen daarvoor al hadden ontmoet? Wij denken beiden stiekem van wel.
Zahier was al een hele tijd niet meer uit eten geweest en naar festivals ging hij eigenlijk ook niet meer echt, maar hij had zich die avond toch een keer mee laten slepen door zijn vrienden. En daar patsboem, als slag bij heldere hemel, was het er ineens: onze ontmoeting. Wat als wij elkaar daar op dat moment niet hadden ontmoet?
Wat als ik begin dit jaar niet had besloten om eerder terug naar Nederland te gaan, net voordat het virus uitbrak. Had ik dan nog daar gezeten? Wat als we wisten dat er Corona zou komen, waren we dan niet veel eerder met die inburgering begonnen? Had Zahier dan niet snel nog een visum voor Nederland aan kunnen vragen. Allemaal vragen die onbeantwoord zullen blijven, omdat de dingen nou eenmaal zijn gelopen zoals ze zijn gelopen.
Maar hoe vet zou het zijn als je steeds op zo’n keerpunt in je leven een keuzemomentje zou krijgen.”Ja dames en heren daar is ie weer hoor, het keuzemomentje” Pling! Optie A: Ontmoet vanavond de man van je leven, Optie B: Ontmoet over twee dagen de man van je leven, Optie C: Ontmoet de man van je leven in Nederland, Optie D: Blijf nog even happy single. Hoe grappig zou het zijn als je zo de regie over je eigen leven zou hebben. Het zou natuurlijk voor even heel leuk zijn, maar het zou ook snel gaan vervelen omdat er geen verrassingselement meer zouden zijn en we alles tot in de puntjes helemaal uit zouden kunnen stippelen en daar naar zouden gaan leven. Dan vind ik de “What if” gedachte, ondanks dat ik het soms niet kan uitstaan en het zo kan knagen en wringen en het me totaal in het ongewisse kan laten, toch een stuk meer enerverend, spontaner en spannender.

Eva