SA meets NL

Zahier is onderweg vanuit Kaapstad naar Nederland. Hij stapt om 13.00 uur in het vliegtuig en zal de volgende ochtend landen op Schiphol. Ik regisseer een groep 8 musical met twee collega’s en vandaag is onze eerste voorstelling. Ik ga aan het werk en de eerste voorstelling gaat gelukkig heel goed. Steeds denk ik tussendoor even aan Zahier. Waar zal hij nu vliegen? Kijkt hij een film? Zal hij een beetje kunnen slapen in het vliegtuig? Al die vragen spoken door mijn hoofd. Rond 23.00 uur in avond komt hij aan in Dubai. Hij heeft me beloofd dat hij me dan even zal appen. Rond 23.15 uur begin ik een beetje nerveus te worden. Hij zal toch wel appen? Er zal toch niks gebeurd zijn? Om 23.30 uur krijg ik een appje dat alles goed gaat en dat hij veilig is geland. We appen snel even en dan ga ik slapen. De dag erna is het namelijk weer vroeg dag en heb ik nog twee uitvoeringen met de musical.
De volgende ochtend word ik een uur vóór de wekker al wakker. Ik voel me opgewonden, zenuwachtig, moe en gesloopt maar vooral ongeduldig. Ik weet dat hij om 09.40 uur zal landen. Ik moet eerst nog een voorstelling spelen en daarna zal ik naar Schiphol racen om hem op te halen. Om 09.45 uur krijg ik een appje dat hij is geland. Weer voel ik een enorme opluchting. Mijn schatje is veilig geland in Nederland! Ik kan niet wachten!
Nog vóór het gehele publiek de zaal heeft verlaten na de voorstelling, zit ik al in de auto. Ik race naar het vliegveld, wat gelukkig maar een ritje van 20 minuten is. Onderweg speelt de radio het liedje “ Cause I don’t care, when I’m with my baby yeah. All the bad things disapeare..” van Justin Bieber en Ed Scheeren en ik neem een stukje op en stuur het naar hem in een Voice memo. Ik parkeer mijn auto en app hem dat ik het vliegveld in loop. Hij schrijft dat hij vlinders in zijn buik heeft en ineens een beetje zenuwachtig is. Ik voel hetzelfde. Met knikkende knieën loop richting de plek waar hij op me wacht, tussen de Burger King en de Starbucks, maar ik zie hem nergens. Dan draai ik me om en zie hem met een grote grijns op me aflopen. Ik stoot een soort gekkige kreet uit van schrik en blijdschap ineen. En dan omhelzen we elkaar. Ook nu wéér voelt het de eerste paar seconden een beetje gek. We hebben elkaar 6 weken niet gezien. Maar meteen daarna voelt het vooral heel fijn. Eindelijk, hij is hier. Hij vertelt me lachend dat hij onderweg nog een avontuur heeft meegemaakt. En dat hij zijn telefoon was verloren op het vliegveld in Dubai. Ineens was hij hem kwijt en wist niet meer waar hij hem had gelaten. Uiteindelijk bleek hij hem per ongeluk in de prullenbak te hebben gegooid. En was al als een bezetene in de prullenbak aan het graaien toen twee schoonmakers hem kwamen helpen. Uiteindelijk vond hij zijn telefoon helemaal onderin de prullenbak terug. Ik lach smakelijk om hem en zijn verstrooidheid. Zahier de wereldreiziger, haha!
In de avond is de laatste uitvoering van de musical en Zahier gaat mee naar de voorstelling. Het is leuk om hem gelijk mee te nemen en te laten zien waar ik aan heb gewerkt. Het voelt ook gek, hij heeft me nog nooit aan het werk gezien. Hij vind het gelukkig ook leuk en lacht smakelijk tijdens de voorstelling.
Daarna rijden we naar huis en vallen doodmoe in slaap. Ik voel me gelukkig. De voorstelling is goed gegaan en mijn schatje uit South Africa is eindelijk hier bij mij in Nederland.

Eva