Achtbaan

December is een complete achtbaan. De dag nadat ik mijn vorige blog schreef, stond heel Nederland weer op z’n kop, door dit keer een volledige lock down. Ik schreef over dat mijn vriend en ik net zo lekker bezig waren samen in de sportschool en de dag erna ging alles dicht. De timing van deze lock down is voor ons allen natuurlijk the worst timing ever. Iedereen hoopte kerst toch met iets meer familie en vrienden te kunnen vieren. En nu kijken we toch wel tegen een kale kerst en een schraal nieuwjaarsuiteinde aan.
Vervolgens kwam natuurlijk zondag het bericht naar buiten dat er in de UK een nieuwe mutatie van het virus is ontdekt, waardoor niemand er meer in en uit mag. En vervolgens kwam gister naar buiten dat er in Zuid-Afrika wéér een andere mutatie van het virus is opgedoken, dus ook al het vliegverkeer van en naar Zuid-Afrika is stopgezet. Zahier blijft tot 27 januari in Nederland en dan loopt zijn visum af. Ik hoop dat er tegen die tijd meer bekend is over deze mutatie en er weer vliegverkeer mogelijk is. Door in Nederland te blijven terwijl een visum verlopen is, brengt namelijk het verkrijgen de verblijfsvergunning in gevaar. En tot nu toe hebben we gemerkt dat overheden niet zo houden van uitzonderingen maken. Dus de kans is groot dat hij dan een andere vlucht moet boeken en via een andere route naar Kaapstad zou moeten reizen. Gelukkig heeft hij het toelatingsexamen gehaald en kunnen we de aanvraag voor de verblijfsvergunning indienen als hij terug is in Kaapstad. Hopelijk mag hij daarna wel weer naar Nederland komen en zijn we niet weer 8 maanden van elkaar gescheiden.
Ook op het gebied van werk gaat het alle kanten op. Uiteraard weer nieuwe cancellingen nadat Nederland op slot ging en twee weken daarvoor werden de shows die ik de komende twee maanden zou gaan spelen in de Efteling allemaal al gecanceld door een uitverband getrokken filmpje wat online verscheen wat geen goede afspiegeling van de werkelijke situatie gaf. Allemaal heel spijtig, maar niks aan te doen.
Zaterdag kwam ook het nieuws naar buiten dat onze sinterklaas Bram van der Vlugt is overleden aan corona. Een maand eerder werkte ik met hem samen en dit nieuws sloeg in als een bom. Wat een lieve, getalenteerde en fijne man was dat. Het maakte me enorm verdrietig en liet me realiseren hoe snel het gedaan kan zijn. En wat voor een rare, onvoorspelbare ziekte corona nog steeds voor ons is.
Gister werd het me allemaal te veel. Er gebeurt te veel in een te korte tijd en het lukt me niet om alles te verwerken. Mijn vriend nam me in zijn armen en zei: “Niets in het leven is gegarandeerd. Leef in het moment. Denk niet aan gister en denk niet aan morgen. Leef in het nu. Je hebt namelijk geen controle over wat er gaat gebeuren”.
Ik ben iemand die graag controle heeft over dingen, dus ik vind dat heel lastig. Maar deze woorden kwamen wel op het goede moment. Het gaf me rust. Ik vroeg hem waar hij al die wijsheden toch vandaan haalde. “Het geloof mijn lief”, zei hij.
En dat moeten we blijven doen met z’n allen, geloof houden. Iedereen heeft zijn eigen uitdagingen in deze tijd. Wees lief voor elkaar. Ik wens iedereen fijne, warme feestdagen. Er schijnt nog steeds een lichtje aan het eind van de tunnel.

Eva