Het aanvragen van een verblijfsvergunning

We zijn inmiddels twee maanden bezig om alle formulieren te verzamelen voor Zahier zijn verblijfsvergunning. Ik heb mijn inkomsten van de afgelopen drie jaar door moeten geven inclusief alle brieven van de belastingdienst en handtekening van mijn boekhouder. Ik heb een kopie van mijn paspoort laten waarmerken. Ik heb al het bewijsmateriaal van onze relatie, dus dat zijn alle foto’s, visa en vliegtickets, moeten indienen. Daarnaast heb ik allemaal rare vragen over onze relatie moeten invullen zoals: zijn jullie familie van elkaar en heeft jouw partner al eens eerder een Nederlandse partner gehad.
Zahier heeft natuurlijk het inburgeringsexamen gedaan en gelukkig gehaald met 3 tienen!
Daarnaast heeft hij een antecedenten verklaring en een tuberculose formulier moeten ondertekenen. We moesten nog twee formulieren regelen, zijn ondertekende geboorte akte en een letter of no impediment, een brief die verklaart dat je niet getrouwd bent. We konden deze formulieren helaas niet in Nederland regelen, dus dat hebben we in Kaapstad gedaan. De dag nadat hij uit Nederland vertrok, mocht ik officieel de verblijfsvergunning aanvraag indienen. Dit mag namelijk alleen als je partner zich niet in Schengengebied, ofwel Europa, bevindt. Deze goedkeuring voor deze aanvraag zal maximaal drie maanden duren. Na drie uur ploeteren en documenten toevoegen heb ik onze aanvraag op 28 januari dus ingediend. Ik begreep dat je na het indienen nog formulieren mag toevoegen dus ik crosste mijn vingers en hoopte dat we de twee ontbrekende formulieren snel zouden hebben.
De twee formulieren lagen uiteindelijk vorige week klaar bij Home Affairs in Kaapstad. De formulieren moeten daarna ook nog door een advocaat worden gelegaliseerd. Dus ik ging ervan uit dat ik de formulieren deze week toe zou kunnen voegen aan onze aanvraag.
Bij het ophalen van de formulieren vandaag gaf Home Affairs aan dat de formulieren niet getraceerd kunnen worden. HOE DAN???!!! Oh mijn god, hoe kunnen papieren voor je klaarliggen en daarna kwijt zijn. De Zuid-Afrikaanse overheid blijft me constant nog verbazen. En ergens kijk ik er ook niet meer van op…ik zit hier en kan op geen enkele manier met hen communiceren.
Ik hoopte dat, door dit op te schrijven, ik wat van mijn frustratie kwijt zou raken, maar helaas lucht het nog niet echt op. Adem in, adem uit…morgen weer een nieuwe dag…ofzo…

Eva