Ken je die mop van dat meisje dat naar ZA ging? Ze ging niet. – Deel 2

Het lijkt wel of de tijd zicht herhaalt. Op 2 oktober zou ik naar Kaapstad vliegen om eindelijk weer herenigd te worden met Zahier. Op 30 september werd bekend gemaakt dat Nederland op de rode lijst stond en we het land niet in mochten. Gelukkig konden we alles snel omgooien door de lange afstandsrelatie regeling die we in Nederland hadden. En op 1 november kwam Zahier aan in Nederland. De afgelopen drie maanden zijn we bezig geweest om alle papieren op orde te krijgen voor zijn verblijfsvergunning. Aanstaande woensdag vliegt Zahier terug naar Kaapstad, omdat zijn toeristenvisum verloopt. Althans dat was het plan. Want zodra hij niet meer in Nederland is, maar in Kaapstad, dan mogen we de aanvraag voor de verblijfsvergunning indienen en niet eerder.
En toen kwam er gister weer een persconferentie. Aangezien er een mutatie van het virus in Zuid-Afrika is, wat 70% besmettelijker is en daardoor daar ook, midden in de zomer notabene, de besmettingen weer erg opliepen, was er begin januari al even sprake van een inreisverbod vanuit Zuid-Afrika. Dit werd gelukkig opgeheven en er kwam een nieuwe regel dat er naast het doen van een PCR test ook een sneltest nodig was 4 uur voor de vlucht en bij aankomst een tiendaagse quarantaine.
Helaas is er nu besloten dat al het vliegverkeer naar en van Zuid-Afrika een maand wordt stilgelegd of totdat in de Nederlandse wet is opgenomen dat er een tien daagse quarantaineplicht geld bij aankomst uit het buitenland. Omdat deze verplichtingen niet meteen doorgevoerd kunnen worden, moeten we dus wachten tot alles is doorgevoerd in het loge, trage systeem van de overheid.
Ik zou samen met Zahier naar Kaapstad vliegen. Op die manier konden we bij elkaar blijven tijdens de aanvraag van de verblijfsvergunning die ongeveer 3 maanden zal duren.
Op dit moment weten we niet eens of Zahier terug kan vliegen. KLM heeft namelijk nog steeds niet laten weten of zijn vlucht aanstaande woensdag doorgaat.
KLM heeft namelijk besloten te staken op alle intercontinentale vluchten omdat het personeel ook een sneltest moet doen voordat er teruggevlogen wordt, en dit niet in alle landen mogelijk is op dit moment. Heel begrijpelijk. Maar dit maakt dat wij met onze handen gebonden zitten.
We willen niet het risico lopen dat hij zijn visum overblijft in Nederland en het nóg langer duurt voordat hij zijn verblijfsvergunning krijgt. Daarnaast is het in Nederland zijn terwijl het koud is, alles dicht is en hij niks te doen heeft ook een beetje klaar. Hij wil gewoon naar de warmte en weer dingen kunnen ondernemen, wat daar allemaal wel kan op het moment.
Als ik nu mee zou vliegen bestaat er een kans dat ik niet meer terug naar Nederland kan. En ik heb hier werkverplichtingen waardoor ik dat risico niet kan lopen.
Er zijn nu twee opties die beiden niet ideaal zijn: of hij blijft langer in Nederland en vraagt verlenging van zijn toeristenvisum aan, maar kan dan nog steeds niet werken hier en heeft niks om handen. Of hij gaat terug naar Zuid-Afrika en ik blijf hier en we zitten de tijd van drie maanden zonder elkaar uit. De lange afstandsrelatie regeling is door Nederland ingetrokken, dus we hopen dat hij met zijn verblijfsvergunning over drie maanden wel gewoon het land in mag.
Één ding is in ieder geval wel zeker. Corona is nog niet klaar met ons.
En dat maakt de cirkel rond en zo word ik weer het meisje wat naar Zuid-Afrika ging, maar ze ging niet..

Eva