To juice or not to juice

Twee jaar geleden heb ik een yoga retraite gedaan in het zuiden van Spanje. Het leek me fijn en goed om een keer zo iets te doen voor mezelf, dus ik ging er alleen naartoe. Uiteraard zijn er nog allemaal andere interessante dingen die je kan doen zoals een stilte retraite van tien dagen of een mindfulness cursus. Maar het leek me lastiger om tien dagen niet te praten, dan tien dagen niet te eten, dus koos ik voor de yoga retraite. Het was in eerste instantie niet eens de bedoeling om helemaal niet te eten. Er was namelijk gewoon een mogelijkheid om drie keer per dag een heerlijke, gezonde, Vegan maaltijd te nuttigen. Toen ik aankwam op de prachtige locatie, werd ik meteen voorgesteld aan mijn appartement genootje. Met haar zou ik die week het appartement delen. Het klikte meteen enorm goed tussen ons. Ze kwam uit Tel Aviv en was een paar jaar ouder dan ik. Ze was ook net aangekomen en vertelde dat ze de detox ging doen: een sappenkuur van een paar dagen om helemaal te ontgiften. Ik zei haar meteen dat ik wel gewoon ging eten. Ik heb al niet zoveel vet en het rooster zag er best pittig uit. Elke dag een hike in de bergen en meerdere yoga lessen en dat met temperaturen van 30 graden. Maar op de een of andere manier was ze heel overtuigend en haalde ze me over om er samen voor te gaan om minimaal drie dagen niet te eten. Ik lijk wel gek, dacht ik bij mezelf, maar de gedachte dat we het samen zouden doen, gaf me een geruststellend gevoel. En waarom ook eigelijk niet, ik was er nu toch. Als ik het dan een keer zou doen, dan maar beter onder goede begeleiding. Ik zei haar dat ik die avond nog wel zou eten en de volgende ochtend zou starten. Uiteindelijk vastte ik drie en een halve dag. Zij deed er bijna vijf. Respect. Maar we trokken elkaar er doorheen en keken documentaires als “Super Juice Me” en “Super Size Me”, die eigenlijk best motiverend werkten. Na drie en een halve dag at ik weer, wat een gekke gewaarwording was na zo lang niet kauwen. De dagen erna voelde ik me als herboren. Ik was energiek, zat goed in mijn vel en voelde me echt ont-stresst. Ik was letterlijk ontgift. Het was zwaar, maar ik wist nu wel waarvoor ik het had gedaan. En ik wist ook, dit ga ik nog vaker in mijn leven doen.
Thuis kocht ik een juicer en de afgelopen twee jaar drink ik bijna dagelijks een juice als vervanging van één maaltijd per dag.
Een week geleden ging ik hardlopen. Dit doe ik wekelijks en ik heb een goede conditie. Ik was echter niet vooruit te branden. Naderhand voelde ik me draaierig en energieloos. Nu kun je denken: ik neem een pilletje of een koffietje en dan gaat het wel weer over. Maar dan pak je alleen het gevolg aan en niet de oorzaak. Die nacht sliep ik ook niet helemaal lekker en ik werd met een opgeblazen buik wakker. Op dat moment dacht ik, ik moet een detox gaan doen. Het kan zo niet langer. Dus ik besloot rigoureus om de drie daarop volgende dagen niet te eten en een sappenkuur te doen. Ik ben eigenlijk nooit drie dagen achter elkaar vrij, dus dit was ook hét moment om het te doen. Ik had namelijk geen werkverplichtingen.
Ik kocht een blender, zodat ik ook iets dikkere sapjes kon maken, een paar kilo’s aan groenten en fruit en ging optimistisch aan de slag. Mijn eerste juice smaakte geweldig. Zo ging ik het wel volhouden! Die eerste dag was ik ook nog echt actief. Ik ging acht kilometer wandelen met een vriendin en ging nog langs bij een andere vriendin, maar merkte wel dat mijn energie level wat lager begon te worden en ik werd slaperig. Waarschijnlijk ook omdat ik ineens geen koffie meer dronk. Ik ging lekker vroeg naar bed, maar werd de volgende ochtend wakker met enorme hoofdpijn en een heel misselijk gevoel. Daar gaan we dacht ik, de ontgifting is nu echt begonnen. De derde dag was ik daar gelukkig weer uit en voelde ik me een stuk beter. De vorige keer dat ik een detox deed, merkte ik vooral de fysieke veranderingen, opgeslokt door alle yogalessen en verplichtingen. Dit keer merkte ik ook wat de detox mentaal met me deed. Ik had ook de andere twee dagen afspraken gemaakt met vrienden om wat afleiding te hebben en een beetje de dag door te komen. En ik merkte dat bijna al onze sociale bezigheden verbonden zijn met eten en drinken. Je kan uiteraard ook samen gaan wandelen, fietsen of sporten, maar toch doe je dat minder snel. Dat betekent dat als je niet eet, of op dieet bent, je dus eigenlijk weinig sociaal kan zijn. Daarnaast merkte ik dat ik mijn primitieve gedachten steeds meer begon toe te laten. Je kan het wellicht ook een kort lontje noemen, maar het was er ook op de positieve manier. Normaal gesproken als iemand iets tegen me zegt zowel in een gesloten als een openbare situatie, heb ik een interne reactie en bepaal ik daarna door snel denken of ik deze eerste reactie ook uit of dat ik een secundaire, wellicht meer sociaal verantwoorde reactie geef. Ik merkte dat ik dat filter begon te verliezen. En dat mijn reacties meer ongefilterd werden. En ergens voelde dat ook wel heel lekker. Alsof ik me letterlijk ook niet meer door anderen liet vergiftigen. Onder het motto alles moet eruit. Dus ik heb besloten om deze attitude nog even vol te houden.
De vierde ochtend was het tijd om weer te eten en ik bakte watertandend een eitje voor mezelf. Alles smaakte voller en lekkerder, bijna bewuster. De daarop volgende dagen merkte ik dat ik weer goed in mijn energie zit en dat de detox me ook dit keer weer veel heeft gebracht. Fysiek en mentaal. Je bent immers wat je eet, of wat je niet eet…

Eva