Winterslaap

We zagen het allemaal aankomen, maar vanavond kwam dan toch het nieuws dat de lock down met drie weken wordt verlengd. Wat dus eigenlijk betekent dat we net één maand van de twee erop hebben zitten en halverwege deze harde lock down zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat die eerste maand echt heel erg traag ging voor mijn gevoel. De maand ervoor vloog voorbij en ineens leek de tijd weer stil te staan. Of werd ik gedwongen weer tot stilstand te komen.
Ik herinner me nog van de vorige lock down dat ik ineens heel veel behoefte had aan slaap. Ik merk dat ik langzaam ook nu weer in die fase begin te komen. Ineens lijken ook alle dagen op elkaar. Daarnaast is het nu, in vergelijking met de vorige lock down, bar slecht en koud weer.
De vorige lock down bracht ik veel buiten door, op mijn balkon in de zon of wandelend door Rotterdam of op het strand. Ook nu ga ik veel naar buiten, maar het voelt allemaal wat armoedig. Het regent veel of het blijft eigenlijk de hele dag donker. Sowieso zijn de dagen natuurlijk kort. Als je moet plassen onderweg, kun je nergens naar binnen en zelfs met een koffie-to-go voel ik me nog steeds koud tot op mijn botten.
Mijn lichaam zegt eigenlijk constant, ik ga in winterslaap en word over twee maanden wel weer wakker als de lente en het licht weer om de hoek komen kijken. En er iets valt te beleven.
Mijn uitje van de dag op dit moment is het uitstapje naar de Albert Heijn en ik merk dat ik steeds de neiging heb om veel te veel eten in te slaan. Om alle kastjes en de koelkast vol te stoppen en het vervolgens helemaal niet op te eten. Ik voel me een soort beer die haar hol vult, zich voorbereidend op een lange, lange winterslaap.
En ergens snap ik het ook wel. Normaal gesproken zou ik komende week naar Kaapstad vliegen, mijn winter escape van de afgelopen twee jaar. Maar aangezien daar ook weer een rare mutatie van het virus is ontstaan, leek het ons slimmer om toch even af te wachten. Zahier z’n visum loopt 27 januari af, dus we gaan daarna allebei die kant op.
Ik vind het wel spannend aangezien ze daar ook weer in een strengere lock down zijn gegaan. Het aantal besmettingen loopt daar met de mutatie van het virus enorm snel op, terwijl het daar volop zomer is. Ze zitten op dit moment in lock down level 3 de op één na strengste lock down. Op 15 februari zal daar weer een persconferentie zijn. Ik hoop uiteraard dat ze niet in een strengere lock down zullen gaan als ik daar ben, maar we gaan het zien. Alles is en blijft onzeker. In elk opzicht.
Ondertussen accepteer en omarm ik mijn verzamelwoede , heb ik weer drie nieuwe boeken gedownload op mijn e-reader, wandel en sport ik wat, kook ik hier en daar een nieuw recept en slaap ik de klok rond in mijn berenhol. Geduldig afwachtend tot het weer lente en licht zal worden.

Eva