Glamourlife

Het grootste gedeelte van mijn beroep bestaat uit wachten. Dat geldt voor iedereen in de Entertainment Industrie. Op dit moment ben ik ook aan het wachten op de set. Ik ben een shoot aan het doen in Rotterdam. Super fijn, want de keren per jaar dat ik in Rotterdam werk, zijn op één hand te tellen. Als ik opsta zie ik al dat het pet weer is. Het is van dat miezer herfstweer waarbij het de hele dag niet echt licht wordt. Lekker dit. Hèb ik eindelijk een keer een job in Rotterdam, kán ik een keer op de fiets, regent het. Maar dit mag de pret niet drukken. Want ik werk vandaag in Rotterdam en spring gewoon op mijn fiets. Maar eenmaal op de fiets merk ik als snel dat ik de miezer regen toch een beetje onderschat heb, want inmiddels regent het gewoon echt hard. Nog geen tien minuten later kom ik als een bezopen katje aan op mijn shoot locatie. Mijn broek is helemaal doorweekt en mijn net droog geföhnde haar heeft opnieuw een wasbeurt gehad. Maar dit alles mag de pret niet drukken, want ik werk vandaag in Rotterdam! Mijn haar wordt droog gemaakt en ik ga lekker de visagie in. Vanwege het barre weer word het draai schema toch maar omgegooid. Hierdoor ben ik uiteindelijk niet zo snel aan de beurt en heeft de visagiste genoeg tijd om me in de make-up te zetten. Twee uur later ben ik draai klaar. Het is inmiddels 12.30 uur en ik heb een halve draai dag vandaag dus ik ben in principe om 14.30 uur klaar. Om 14.30 uur gaan we mijn eerste scene draaien. Die staat er gelukkig in vijf minuten op. Er is me gevraagd of ik tegen een vergoeding misschien toch wat langer kan blijven. Altijd heel netjes als dat gebeurt. Ik ben nu tot 16.00 uur geboekt. Na 14.35 uur heb ik, tot nu toe, nog niks gedaan. Het is nu 15.30 uur. Ik heb inmiddels al mijn administratie gedaan en ben aan deze blog begonnen. Het is niet de eerste keer dat ik schrijf op de set. Wachten is nou eenmaal onderdeel van mijn baan. En om dat wachten wat dragelijker te maken, neem ik tegenwoordig mijn laptop mee. Bezig zijn tijdens het wachten maakt het namelijk een stuk aangenamer. Ik krijg vaak vragen van mensen over het spelen in commercials. En ik geef meteen toe, het is hartstikke leuk om te doen! Maar het is vaak echt verre van glamoureus. Ik zit hier namelijk in een kantoorpand waar de verwarming niet aan kan, in een natte broek te wachten tot ik iets mag gaan doen. Eigenlijk krijg ik dus “wachtgeld”. En zo gaat het negen van de tien keer.
Afgelopen week mocht ik voor een groot merk draaien met twee bekende acteurs. Ook dat was veel wachten. Het was gelukkig wel heel gezellig met mijn tegenspeler en er werd tijdens het wachten goed voor ons gezorgd. Uiteindelijk gingen we de scene draaien en ik merkte dat we in een geoliede machine terecht kwamen. Er worden immers maandelijks commercials voor dit merk opgenomen. Een geoliede machine kan soms heel fijn zijn, maar in dit geval voelde het een beetje alsof ik in een sleur terecht kwam. Het kan natuurlijk ook te maken hebben met het feit dat het de laatste scene van de dag was. Maar ik merkte achteraf dat ik toch wel een beetje teleurgesteld was. We werden amper geregisseerd en de twee vaste acteurs waren eigenlijk de scene een beetje belachelijk aan het maken. Begrijp me niet verkeerd het is een goed betaalde job en ik heb niks te klagen. Maar ik hoop wel dat ik er het plezier uit blijf halen wat ik er nu uit haal. En dat ik stop als het als echt werken begint te voelen. Want dan is alleen het geld niet de beste drijfveer gok ik zo…

Eva