Je krijgt wat je verlangt

Deze week was ik met een collega aan het werk en ze vroeg mij of ik in “The law of attraction” geloof. Ze vroeg me dit omdat ik al eens eerder een blog schreef over de kracht van visualisatie. Ik geloof erin dat dingen in je leven op je pad komen zodra je er klaar voor bent. En soms zijn dat hele onverwachtse dingen, dingen die je niet voorzien had. Maar ik geloof ook dat je dingen kan sturen. En dat als je situaties of mogelijkheden voor jezelf creëert en in je hoofd daar een beeld van vormt en al je focus en energie daarop richt, deze dingen ook werkelijkheid kunnen worden. Uiteraard gaat het dan om behapbare dingen en geen onwerkelijkheden die niet te realiseren zijn. Het kunnen doelen zijn of dromen. Op werkgebied, maar ook privé. Ik geloof zelfs dat je op liefdesgebied kan visualiseren wat je graag zou willen aantrekken. Maar wat je graag wilt aantrekken en wat je daadwerkelijk aantrekt in de liefde, is soms weer een ander verhaal. Soms vinden we wat juist niet goed voor ons is, interessanter. Of trekken we de “verkeerde” types aan omdat we onszelf niet genoeg op waarde weten te schatten. Of onszelf niet genoeg omarmen zoals we zijn. Hierdoor nemen we genoegen met minder omdat we het onszelf niet gunnen om echt gelukkig te zijn. We nemen onszelf niet serieus. Dit zijn allemaal onbewuste patronen. Ik geloof ook dat je pas de juiste persoon kan ontmoeten als je deze patronen hebt doorbroken. Zolang je in hetzelfde cirkeltje blijft bewegen, zal je ook dezelfde soort mensen aan blijven trekken. En dat zijn vaak niet de juiste.
Ik trok een tijd lang vriendjes aan die best wel veel aandacht en tijd nodig hadden. Ik ben een druk persoon en best wel op mezelf en heb veel tijd nodig voor mezelf, dus voor mij was het heel lastig om hen de aandacht te geven die ze nodig hadden. Ik had er simpelweg de tijd niet voor. Ze waren me eigenlijk altijd een stap vóór, waardoor ik niet de ruimte kreeg om initiatief te tonen of om naar ze toe te trekken. Ik wilde ook eens naar iemand kunnen verlangen en dat lukte op deze manier niet en dan duwde ik ze weg. Maar ik belandde ook in het andere uiterste waarin de ander weinig tijd en geen aandacht voor me had, waardoor ik me eigenlijk een soort verlengstuk van een meubelstuk voelde. Het leek allemaal heel zwart-wit. Óf ik trok iemand aan die dag en nacht bij me wilde zijn, óf iemand die me zag als een leuk tussendoortje, alleen als het hem uitkwam. Terwijl ik verlangde naar een gelijkwaardige relatie.
Een relatie waarin ik naar iemand kan verlangen en initiatief kan tonen. En waar de bal ook eens bij mij ligt, maar wel wetende dat die persoon er altijd is. Gelijkwaardigheid op alle vlakken. En toen, op een moment dat ik het totaal niet verwachte, want zo gaat het met alles in het leven, liep ik hem tegen het lijf. Zowaar aan de andere kant van de wereld. De kracht van visualisatie is, dat als je het loslaat, het zomaar op je pad kan komen. En daar was hij ineens. Hij was enthousiast, maar respecteerde ook mijn grenzen. En langzaam groeide er een hele sterke en gelijkwaardige band. En ik krijg eindelijk de kans om naar iemand te verlangen. Simpelweg omdat hij aan de andere kant van de wereld zit. Maar zoals hij zelf altijd zegt: I’m only one phone call and a twelve hour flight away. Hij is er altijd. Ik had hem liever dichterbij me gehad, maar ja, je krijgt wat je verlangt…

Eva